Het mooiste wat een kind kan zijn, is zichzelf. Schaamteloos en zelfverzekerd tegelijk!
Toch?
Dat je kind sterk in de schoenen staat en lekker zijn of haar eigen keuzes gaat maken, ongeacht wat iemand anders daar van vindt. Dat willen we, als ouders. Dat hopen we.
Dus draagt je zoon graag een prinsessenjurkje, roze of blauw? Heerlijk als hij daar blij van wordt. Doet je dochter niks liever dan Hamertje Tik, de hele dag door, en wil ze later timmerman worden, net als ome Frank? Top. Lekker laten gaan!
Veel ouders gunnen hun kind hun eigen pad!
Maar …
… sommige ouders stellen soms ook heel duidelijk hun grenzen.
Je weet: we zijn het liefst buiten bij Kinderdagverblijf De Helpende Handjes. Daarom staat de kast vol met laarzen, in elke maat. Zodat de kinderen ook naar buiten kunnen als het heeft geregend. Lekker door de plassen stampen. Niks zo lekker als dat.
En meestal maakt het de kinderen niet zo veel uit welke laarzen ze dan aantrekken. Als hij maar past. Maar er is één jongen die per se de PSV-laarzen aan wil. Andere laarzen pikt hij niet. Dan zelfs liever niet naar buiten!
Intussen weten we dat dit niet helemaal zijn eigen keuze is.
‘Ben jij voor PSV’, hebben we gevraagd.
Hij knikte heftig.
Prima. Leuk, dat gezonde, kinderlijke fanatisme.
Maar aan wat hij daarna vertelde, merkten we dat het toch niet helemaal zijn eigen keuze is geweest. En dat sommige ouders toch graag ook een deel van het levenspad van hun kinderen al uitzetten. ‘Want’, zei hij, ‘als je voor Ajax bent, krijg je geen toetje …!’