De dieren

Babs en Betsie
Ach, wat schattig zijn ze hè! Ja, nog wel. Hier nog als baby op de foto, maar zodra ze iets groter zijn, doen ze niks liever dan in de grond wroeten, door de modder en de blubber rollen en schaamteloos vies worden! Je snapt dat de de kinderen zich hier maar wat graag door hen laten inspireren. Ze weten het zelf niet, maar eigenlijk zijn het gewoon echte influencers ;-)

Sara
Het liefste en meest attente paard dat je je maar voor kunt stellen. Altijd als we over het pad naar achteren lopen – maar dan ook echt altijd – komt Sara naar ons toegelopen. En altijd wil ze dan even geaaid worden. En wat dan zo schattig is: voor de allerkleinste kinderen laat ze haar hoofd net wat verder zakken, zodat die er ook bij kunnen. En iedere keer weer smelt dan ons hart. Zo lief!

Puckie
Je zult het geloven of niet, maar Puckie ‘werkte’ eerst op het terras, vlakbij de Drunense Duinen. Niet als serveerster, maar als knuffelpaardje. Kun je het je voorstellen: papa en mama die even een kop koffie doen en de kinderen die intussen een shetlandpony vertroetelen. Toen haar baasjes tot hun spijt afstand moesten doen van Puckie, zochten ze een plekje waar ze net zo veel verwend zou worden als daar. Nou, dat zit hier wel goed!

Kwik, Kwek en Kwak
Dit zijn onze grappenmakers. Alleen al als je ze ziet lopen, of liever gezegd: waggelen, struikelen en stuntelen, dan schiet je in de lach. Iedere keer weer. Heel typisch ook: in gedachten stel je ze iedere keer toch weer voor met een blauwe baret op hun hoofd … De loopeenden hebben het trouwens goed voor elkaar bij ons: ze hebben hun eigen loungeplek in de dierentuin gekregen: een vijver met strand.

Tante Kip
Om misverstanden te voorkomen, hebben we alle kippen dezelfde naam gegeven: Kip. De kippen hebben het vooral heel gezellig met elkaar en schenken de kinderen niet zo veel aandacht. Ze lijken daarin wel eens op de kinderen: als die lekker met elkaar aan het spelen zijn – en het net een kippenhok is met al die vrolijke kinderen –  worden wij als leidsters ook wel eens totaal ‘genegeerd’ ;-) Heerlijk toch! We zijn in ieder geval hartstikke blij met Kip (en met Kip, Kip, Kip en Kip), want iedere morgen staan ze ons toe om eitjes te rapen. Kakelvers!

Doorn en Roosje
De twee zusjes … Echte knuffelkonten. Ze zouden niets liever hebben dan dat wij ze hele dag zouden aaien en kroelen. Gelukkig zijn de kinderen ook stapelgek op hen en komen ze geen aandacht te kort. Pure liefde is het, tussen de ezels en de kinderen!

Poes
Poes is bevoorrecht. Zij is de enige die vrij is om te gaan en staan waar ze wil. Meestal zwerft ze ergens om het huis. Ze is nu eenmaal niet zo van de sociale contacten. Toch is er één moment op de dag dat ze dicht bij ons is: ’s morgens staat het opkomende zonnetje namelijk op het kinderdagverblijf. En wat is er heerlijker om in dat eerste zonnetje van de dag op de vensterbank te gaan liggen!? Je kunt je voorstellen dat ze dan alle aandacht van de kinderen krijgt! Haha … en de ouders maar denken dat de kinderen hen uitzwaaien ;-)

Meneer Haan
Een echt haantje. Paradeert als een baasje door de ren, koketterend met zijn veren, borst naar voren, lonkend en knipogend naar alle hennen. Playing hard to get, maar volgens ons legt hij het met alle hennen aan als wij niet kijken. Fijn trouwens dat hij die intimiteit voor ons verborgen houdt. Sommige dingen zijn nog niet voor kinderoogjes bestemd ;-)

Nijntje
Nijntje heeft zo ongeveer het hoogste knuffelgehalte van alle dieren. Enorm populair bij de kinderen. En ze pikt dan ook vrijwel alles van hen. Letterlijk dan natuurlijk hè, want konijnen pikken niet. En zeker deze niet. De liefheid en aaibaarheid zelve. Bijna de kleinste van alle dieren, maar ze heeft het maar mooi voor elkaar gekregen dat ze de meeste aandacht van iedereen krijgt! Net een kind dus ;-)

Abel
Een van de kinderen vond dat Nijntje al weer te lang alleen was. ‘Wij hebben Abel’, zei zij. ‘Die mag hier wel komen wonen!’ Toen wij Abel zagen, waren wij meteen verkocht. Dat snoetje, die oortjes … Te lief toch. Voor de zekerheid hebben we Abel wel eerst naar de dierenarts gebracht voor een kleine ingreep. Want fijn dat Nijntje nu een vriendje heeft, maar we hoeven nu ook weer geen konijnendagverblijf te worden ;-)

Rian, Klara, Lara, Nugget …
We hebben altijd gezegd: we missen eigenlijk nog een koe op het kinderdagverblijf. Maar altijd hield Paul, die notabene ex-koeienboer is, de boot af. Hij wist dat er bij het houden van koeien iets meer kwam kijken. Totdat Rian op bezoek kwam. Om te logeren. Onze ex-koeienboer werd weer verliefd en … intussen lopen ook Klara, Lara, Nugget en anderen gezellig in de wei rond. Daar zeiden wij natuurlijk geen ‘boe’ tegen ;-)

Bertus
Hij zou op papier ons stoerste dier moeten zijn: Bertus. Want een stier, dan verwacht je een gespierde bink. Toch? Zo’n bruut die op zijn minst een keer snoeft als je voorbij komt lopen. Maar niks daarvan. Bertus is een ‘ei’. Zo zacht als een watje. Bertus is dan ook een je-weet-wel-stier. Al ligt het daar niet aan, hoor. Voordat we straks papa’s krijgen die bang worden voor hun ingreepje 

Zoef
Ehm … we wilden Zoef eigenlijk alleen op de foto hebben staan. Maar Zoef woont bij de konijnen en ehm … die gunnen hem weinig privacy! Waar Zoef is, daar is vaak ook Abel. Zoals nu: Zoef poseert. Haartjes strak in de plooi, pootjes schoon gelikt, liefste kraaloogjes opgezet. En wie komt daar om de hoek … ‘Abel, we willen eigenlijk alleen Zoef op de foto …’ Nou ja, je ziet hoe goed hij luistert. Waarom Zoef zo heet: zodra wij met verse groenten aankomen, racet hij naar de deur toe!