Een paar weken geleden hebben alle ouders van ‘onze’ kinderen een knutselavond gehad. En hoe toevallig: hun knutselwerken werden door Piet bij ons bezorgd als cadeau voor de kinderen.
Maar … dat was voor sommige kinderen nog niet genoeg.
“We hebben nog helemaal geen pepernoten gehad”, vertelde een van de kinderen, lichtelijk teleurgesteld in de goedheiligman.
“Misschien moeten we dan samen roepen om pepernoten”, antwoordde de leidster.
Met zijn tweeën zijn ze naar het raam gelopen. “Pieieieieet, wij hebben nog geen pepernoten gehad”, klonk het. En om er zeker van te zijn dat Piet het zou horen, ging het raam wijd open en werd diezelfde zin nog eens herhaald. Nog weer iets harder.
Met resultaat!
Want niet veel later stond er een zakje pepernoten aan de voordeur.
Dat bracht de peuter op een idee.
Want had de leidster hem niet verteld dat ze nog niks van Sinterklaas had gekregen; en dat ze hoopte dat hij haar een chocoladeletter zou brengen.
Dus liep hij naar het raam. (Nadat hij geholpen had de pepernoten op te eten natuurlijk 😉)
Handen aan de mond, riep hij daar, zo hard hij kon: “Pieieieieieiet! En wij hebben ook nog een chocoladeletter gehad. En van die aardbeiensnoepjes. Die ook nog niet!”
Maar hoe luidt dat gezegde ook al weer: in het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst. Het plekje bij de voordeur bleef leeg. En we hebben toch echt vaak genoeg gekeken 😉