Toch? Dan heb je zo veel ruimte. Zo veel dieren. Zit je in een pand dat vroeger een dierenartsenpraktijk was, met een specialisme in vee. En dan ontbreken er: koeien! Dat heeft altijd wel ergens geknaagd, hoor.
Maar goed: bij het houden van koeien komt veel kijken. In de tijd dat we met ons kinderdagverblijf nog in Loosbroek zaten, honderd jaar geleden of zo, was manlief koeienboer. En als hij zegt dat het niet altijd even praktisch is om een paar koeien te houden, dan moet je dat geloven.
En toch – maar dat zei ik al hè – knaagde het.
Vorige maand was het dan eindelijk zo ver: koe Rian kwam logeren, gewoon om eens te proberen, en besloot om na haar logeerpartij bij ons te blijven. Zo erg naar haar zin had ze het hier. En die liefde was geheel wederzijds.
Wat schetst daarna onze verbazing?
Zo mooi vond ook onze ex-koeienboer het weer om een koe om huis te hebben dat drie dagen later Clara op de stoep stond. ‘Want één koe is ook maar zo weinig …’, had hij gezegd.
Rian en Clara dus!
De ‘boerderij’ is compleet.
En de kinderen op het kinderdagverblijf?
Die vinden het helemaal geweldig.
De koeien zelf moeten nog even wennen. Vooral Clara. Rian weet intussen dat we iets lekkers bij ons hebben als we naar het hek komen lopen. Die spurt vervolgens naar ons toe. Clara kijkt de koe nog even uit de boom, zoals het spreekwoord luidt 😉
Kortom, ons dierenteam is groter geworden. De anderen ken je, toch? Lees anders maar eens.