Eindelijkkkkk!!!
Slecht weer kennen we niet, riepen we hier altijd.
Nou … daar zijn we op terug gekomen. Na een half jaar onafgebroken regen – tenminste, zo voelde het – is daar eindelijk, eindelijk weer eens de zon.
Het was de beste investering van het afgelopen jaar: regenlaarzen!
Maar die mogen wat ons betreft nu even genieten van hun welverdiende rust.
Mooi weer en dus … tijd voor een ijsje. Zo vond een van de kinderen, die de zandbak als een grote ijscomachine zag. Alle leidsters hadden al hun keuze gemaakt, toen de laatste aan de beurt was.
‘Lust je een ijsje?’
‘Natuurlijk!’
‘Aardbei of chocola?’
Dat is voor de gemiddelde leidster van De Helpende Handjes niet zo’n lastige vraag. Sterker nog: Jamie is ons team per 1 april komen versterken. Dat sollicitatiegesprek ging ongeveer als volgt:
‘Heb je ook hobby’s?’
‘Ja, ik maak graag mijn eigen chocolade.’
‘Oké. Nou dan zijn we er wel uit, denk ik: je bent aangenomen!!!!’
Gelukkig is Jamie ook als pedagogisch medewerker een topper, hoor -)
Dus het antwoord liet zich raden: aardbei of chocola?
‘Doe maar chocola!’
Collega’s al lachen. Die hadden vlak daarvoor dezelfde bestelling doorgegeven en wisten wat er ging komen!
‘Wil je er slagroom en korreltjes op?’
‘Korreltjes? Oh … discodip! Ja, lekker!’
En daar was het ijsje. Van chocoladezand. Het water kwam al in de mond te staan van de leidster: want ijs, chocola en slagroom, dat is zo ongeveer het favoriete ‘food’ van iedere vrouw, toch?
Totdat de peuter zei, met een heel ernstig gezicht: ‘Wist je dat? Dat chocolade is gemaakt van poep …’
Misschien dat we nu van onze chocoladeverslaving af komen -)
